Ik tweet dus ik ben

Met de recente beursgang van Twitter verschenen de meest gekke en minder gekke verhalen over de zin en onzin van Twitter. Een mens zou voor minder geneigd zijn eigen Twitter-gedrag tegen een felschijnende lamp te houden en zich de essentiele vragen stellen bij zijn Twitter-bestaan.

Alhoewel, eigenlijk is dat niet nodig. Je krijgt de vragen spontaan van mensen rondom je, van binnen en buiten de marketingwereld. De meestgestelde vragen zijn dan sowieso:

1. Zit je op Twitter?
2. Wat is dat eigenlijk Twitter?
3. En wat zet je daarop? aka wat in godsnaam doe je daar mee?

De ene vraag is al interessanter dan de andere voor mij waarbij de 3de eigenlijk voor mij de meeste essentiële is daar ze voor mij teruggaat naar de essentie en de relevantie van "het ding".

Als ik er mij gemakkelijk wil van afmaken dan zeg ik dat ik het gebruik als een soort encyclopedie of bibliotheek. Op dit moment haken veel mensen af daar ze waarschijnlijk geen behoefte hebben aan dergelijke stofverzamelende objecten. Aan degene die toch met weemoed terug denken aan de Encarta en het dus beter willen begrijpen, zeg ik dat het een soort sneeuwbal is. Je volgt iemand die een bepaalde interesse of passie heeft waarbij de kans onbegrensd groot is dat die persoon ook nog mensen zal kennen met dezelfde passie. Het gaat dus over een soort "innercircle"-gegeven waarbij het gevoel je kan bekruipen dat iedereen is zoals jou wat bij het lijdend voorwerp in kwestie verschillende reacties kan teweeg brengen...

De die-hard non-believers  probeer ik te overtuigen met een anecdote over hoe ik met mijn huidig Italiaans PR-agentschap samenwerk. U gelooft het waarschijnlijk nooit maar dat heb ik te danken aan Twitter. Ik heb immers tijdens een snertzomerdag op het strand de vraag gelanceerd op Twitter of iemand een Italiaans agentschap kende. En waarschijnlijk nog onwaarschijnlijker was dat een tot op dat moment onbekende tweep ( bedankt @Suuz_vanLeeuwen) mij een paar suggesties deed die een kleine zes maanden later resulteerde in een substantiele samenwerking. Ik denk dat er enkele krachtige computers nodig zijn om de ROI hiervan te berekenen...

Ik hoop dat bovenstaande sommige mensen helpt om de mentale afwijking genaamd Twitter beter te begrijpen. 

Ik tweet dus ik ben wie ik ben. En vind ik dat je na het lezen van dit artikel op Twitter moet komen? Misschien wel aangezien het feit dat je dit leest de kans groter maakt dat je gelijkgestemd bent aan mij. En zoals je al weet, is er voor gelijkgestemden van mij altijd plaats op Twitter....