Er was geen terugspoelknop aan mijn radio maar ik heb toch 2 keer in mijn wang geknepen, even aan mijn oren gevoeld en vervolgens wild de wenkbrauwen opgetrokken om dan toch te beseffen dat dit bericht geen te late (of te vroege) 1 april-grap was. Het is dus inderdaad zo dat onze casinospelende banken de rekening die ze gekregen hebben van onze kersverse regering gaan doorrekenen aan hun klanten.
De vraag die dan spontaan bij me opkomt: wat verstaan banken eigenlijk onder klanten? Zijn dat wandelende dollartekentjes? Of een nummertje? Of misschien wel oneindig uitpersbare citroenen. Veel beters kan ik echt niet bedenken.
Als remedie besloot ik er maar even mijn frustratie uit te twitteren. Helaas, dit verhaal liep op een sisser af en bezorgde me zoals je hieronder kan lezen alleen nog meer frustratie maar bevestigde echter mijn bovenstaande gedachtengang: het is gewoon een attitude, een leven
Ik ben ooit in een ver verleden als afstuderend broekventje gesolliciteerd bij een bank (die van het oranje soort). Ik heb op dat moment voor mezelf uitgemaakt dat het niet was voor mij en nooit iets zal zijn voor mij. Zoals ik principieel nooit voor een tabaksbedrijf zou kunnen werken, zou ik principieel nooit voor een bank kunnen werken. En die gedachte had ik al lang voor welke bankencrisis dan ook. Ik sta nog altijd achter deze gedachte en nu misschien wel meer dan ooit...
