Vandaag was het weer zover: een brainstorming. Je kent het wel, het moment waarop je je hoofd wat schuin houdt om alle hersencellen samen te laten klitten, je vol enthousiasme zit en even los van de wereld komt om er dan met een plotse klap weer op te staan. Een mens zou voor minder risico lopen op een hersenschudding.
Twee vragen die ik me hier bij de nabeschouwing stelde:
- is dat nuttig?
- waarom doen we het ieder jaar opnieuw? Ook wel eigenlijk de vraag: waarom doen we er eigenlijk niets mee
Waarom doe je het telkens weer opnieuw? En komen er dus vaak weer dezelfde ideeën naar boven? En doe je er dan uiteindelijk toch niets mee? Het is denk ik de aard van het beestje. Morgen kom je terug op bureau, zit je mailbox vol, moet er dringend iets af en wil je baas toch ook nog dat je dit of dat doet. Daar gaan ze dus alle ideeën, opgezogen door de routine van elke dag.
Je gaat door de deur, met een kostuum in je hand en komt eruit als Michael Jackson. Maar wanneer je 's avonds gaat slapen, zie je nog wat make-up, de volgende morgen na een douche ben je gewoon weer gewoon..