Marketing is als een vrouw...

Zinnen en/of vragen die een marketeer volgens mij niet in zijn mond mag of moet nemen:

• Wij hebben de mooiste verpakking
• Hoeveel GRPs hebben we nodig om dat product te lanceren?
• Wat is de prijs die we kunnen vragen voor dat product?

Het is immers je verdomde plicht als marketeer om er voor te zorgen dat:

• je een verpakking hebt die het product ondersteunt... die werkt
• je een spot maakt die werkt, die de aandacht trekt... die werkt (hoeveel prijzen je er mee zal winnen doet er even niet toe, doet er eigenlijk nooit toe)
• je product die prijs waard is, de consument er die prijs wil voor betalen omdat hij de meerwaarde ziet van je product

Om het met een boutade te zeggen van één van mijn mede-eilandbewoners annex collega's: Marketing is als een vrouw, dat moet niet schoon zijn, dat moet werken...

PS: alle seksistische en feminstische opmerkingen stuur ik automatisch door :-)

Ik ben Twitter-fan!

Nu de eerste tekenen van Twitter-moeheid optreden en sommigen twijfelen over de (on)zin van Twitter wil ik nogmaals mijn volmondige steun uitspreken aan het ding. Wil ik Twitter de mytische status geven van "levensveranderaar van de eeuw"? Zover wil ik ook niet gaan... Ik denk dat alles dus te maken heeft met hoe je het gebruikt, hoe je het wil gebruiken en wat je er van verwacht.

Men stelt men wel eens de vraag: moet je dat (een Twitter-account) hebben als marketeer? Mijn antwoord daarop is altijd: Ja maar vooral als je dat zelf wil.  Twitter is immers alles behalve een passief medium. Je krijgt geen uitnodigingen om vriendje te worden. Hoogstens krijg je een lijstje met mensen die misschien interessant genoeg zijn om te volgen. Maar voor de rest moet je dus lezen, zelf interessante mensen zoeken en op de follow-knop drukken, zelf opzoeken wat er over je merk wordt gezegd.

Persoonlijk beschouw ik Twitter dus als een soort encyclopedie die werkt volgens een sneeuwbal-principe. Jij bent geïnteresseerd in laat ons zeggen voetbal. Je zoekt mensen op Twitter die ook in voetbal zijn geïnteresseerd en hoogstwaarschijnlijk zullen zij ook weer vrienden hebben die geïntereseerd zijn in Twitter.

Daarnaast heb ik als marketeer het gevoel dat ik mijn consumenten beter kan doorgronden. Dat ik meer weet wat leeft in hun leefwereld. Dit heeft mij een meer comfortabel gevoel.


Maar marketing is groot geworden zonder Twitter. Marketing zal ook blijven bestaan na Twitter. Maar of we dan 3x (voor, tijdens en na Twitter) over dezelfde marketing zullen spreken, durf ik betwijfelen.

een rondje klanten-pesten

Al surfende kwam ik vandaag op dit artikel uit: Telenet verbergt goedkoopste abonnement . Voor de details verwijs ik u naar het artikel maar het komt kort door de bocht hier op neer: Telenet past zijn internet-abonnement aan en is daarin niet erg transparant te werk gegaan.

Telenet, die toch lof krijgt toegezegd voor zijn conversation management-capaciteiten, kent hier duidelijk een vlieg-moment . Vragen die ze zich volgens mij gesteld hebben:

•  Hoe kunnen we de verwarring zo groot mogelijk maken?
• Hoe kunnen we het de consument zo moeilijk maken om bij ons klant te blijven?

Vragen die ze zich volgens mij niet gesteld hebben:

• Zouden consumenten dit door hebben?
• Consumenten gaan dit toch niet delen via alle mogelijk kanalen inclusief social media?

Bedrijven schatten de verstandelijke capaciteiten van een klant nog altijd niet naar waarde, of toch niet in alle omstandigheden.Of hoe het bedrijf nu waarschijnlijk van een offensieve social media modus zal moeten overschakelen naar een damage-control defensieve strategie....

De juiste perceptie of harde realiteit?

Aansluitend bij mijn vorige post rond het creëren van behoeftes, heb je nog een ander aspect die belangrijk is voro het vermarkten van je product naar (potentiële) consumenten. Het klinkt mss raar maar de vraag is soms: vertel je hun de waarheid of maak je dat ze een juiste perceptie hebben?

Ik verklaar mij nader met een praktisch voorbeeld: vezels in een product. Vezels in een product is eigenlijk gewoon een stof (inuline) die je toevoegt. Maar om de één of de andere reden, waarschijnlijk ingegeven door activia en kellogg's reclames, denken consumenten bij vezels aan granen of toch tenminste stukjes of brokjes. Puur theoretisch gezien hoef je dit er niet in te stoppen om een vezel-claim te kunnen maken. Maar ik vraag mij af hoeveel consumenten je zouden geloven en hoeveel merken dit dus aandurven.

Als je het er kan instoppen is het nog niet erg maar koffie, een product waar ik vroeger op gewerkt heb, bevat vezels. We hebben dit een aantal keer voorgelegd aan de consumenten. De reacties waren hilarisch... En een koffie met brokjes of granen, denk ook niet dat een consument daar zit op te wachten. Hier is het dus echt een perceptie-nadeel voor dit product

Ben ik de enige die... ?

Marketing wordt vaak aanzien als het best op behoeften van mensen inspelen. Soms gaat men daarin te ver en krijgt marketing het verwijt dat er eigenlijk behoeften worden "gecreëerd". De discussie is dan ook vaak: gaat marketing hierin niet te ver?

Persoonlijk vind ik zolang het latente behoeften zijn (die dus al aanwezig zijn bij de consument zij het waarschijnlijk meer onderbewust), een marketeer die met zijn product/communicatie mag naar de oppervlakte halen. Zeker als je product daar beter op scoort dan de concurrentie heb je er alle baat bij dit als een belangrijke beslissing-factor te positioneren. Zo is het eco-aspect op een bepaald moment heel sterk naar voor gekomen doordat bepaalde merken én de behoefte zagen bij de klant én wisten dat ze daar goed op scoorden in vergelijking met de concurrentie.

Ik zal jullie ook een contra-voorbeeld geven.Hét contra-voorbeeld voor mij is Dettol. Voor degene die het niet kennen, het is een soort extra ontsmettende handzeep. Nu hebben ze dat ook in een "no-touch" verpakking gestopt. Je hoeft niet meer aan het pompje te komen om je handen te wassen dus "je kan dan ook al die bacterieën van op pompje mijden". Persoonlijk voel ik al niet de behoefte om nog iets extra ontsmettend in mijn handzeep te hebben. Mijn handen zijn vuil, ik wil ze wassen maar dat is het dan. Bovendien is dat "no-touch" -systeem natuurlijk je reinste onzin. Als er al bacterieën op mijn handpompje zouden zitten, het wassen van mijn handen situeert zich na het aanraken van het handpompje dus waar is het probleem? Ik zit dus altijd met verbazing te kijken naar de reclame en ik vraag mij dan altijd af of ik de enige ben die dit zo absurd vind...

Dit vind ik dus het foutief creëren van behoeften bij een consument en hier maakt marketing volgens mij een slechte beurt.  

Marketing of de kunst van de creatieve consistentie

Marketeers, waar ik mezelf in meer of mindere mate toe reken, zijn rare wezens. Ze worden gekenmerkt door een grote mate van ongeduldheid en de voortdurende drang naar iets nieuws, iets anders. En met iets anders bedoelen ze ook vaak iets totaal anders. Vooral iets dat vooral zo weinig mogelijk te maken heeft met wat de voorganger heeft gedaan. Vooral iets dat van hem is.

De marketeer is zeker geen kunstenaar in creatieve consistentie. Marketing als de kunst van creatieve consistentie omvat 3 delen:

1. kunst: ik gebruik bewust de kunst met een kleine k. Wat marketing kan leren/ gemeen heeft met de Kunst met een grote K is een zeker scheppend karakter, een publiek en een zeker onmogelijkheid dingen te wissen, te verbergen voor de eeuwigheid.
2. creativiteit: de trigger voor mij in elke vorm van marketing. De manier om de aandacht te krijgen. De challenge daar is relevante creativiteit tentoon te spreiden die ook tot op zeker hoogte ownable is.
3. consistentie: dé belangrijkste factor in marketing. Het hameren, blijven hameren en opnieuw hameren. Niet als een drilboor, maar als een vakman die met de gepaste kracht en finesse een fijne spijker in een stuk hout slaat zonder dat dit splijt.

Dit laatste gaat voor mij terug op het spel dat iedereen wel eens gespeeld heeft in zijn jeugd: met de broers en zussen om ter vlugst raden van welk merk de reclame is in een reclameblok. Een consistentie merk kent hier eensgezinde en snelle reactietijden. Wereldrecord worden verpulverd en er is discussie over wie nu precies het eerst het juiste merk had uitgesproken.

Bij grote consistentie heb ik ook altijd het gevoel: hoe ging die vorige reclame van dat merk ook al weer? Ik kan mij die dan snel herinneren. Bij lage consistentie stel ik mij dezelfde vraag. Daar weet ik het antwoord niet op of stel ik mij de vraag of ik het wel juist had.

Ik wens marketeers dus wat meer Gamma- of AS Adventure-geduld toe. Zij zijn voor mij immers een toonbeeld van de kunst van creatieve consistentie...

Zotishem: een open brief aan de burgemeester van Zottegem

Beste Burgemeester van Zottegem,
Beste Herman,

Ik heb nog even getwijfeld of ik mijn cv en/of motivatiebrief ging opsturen bij deze kandidatuur voor "jobstudent bij de gemeente zottegem" maar ik veronderstel dat de belastingsbrief van mijn ouders zal volstaan. Of ik de beste kandidaat ben of gemotiveerd ben laat ik even buiten beschouwing maar feit is wel dat ik zeker ben te kunnen beschikken over een weinig gespijsde belastingsbrief. Ik veronderstel dan ook dat mijn toegangsticketje binnen is. Als u dit niet schrijnend genoeg vindt, kan ik eventueel zien wat er mogelijk is van verzwarende factoren.

Het feit dat mijn stadsgenoten, vrienden en familie mij bij het verwijderen van het onkruid zullen nakijken en weten dat ik die job enkel te danken heb aan mijn ouders hun belastingsbrief, is zeker geen boost voor mijn fierheid. Maar mijn ouders hebben mij geleerd beleefd te zijn voor wat mensen die een bizarre vorm van altruisme hoog in het vaandel dragen dus zal ik mijn best doen dankbaarheid uit te stralen.

Oh ja, in tegenstelling tot wat u mss gedacht had in een vlaag van kortzichtigheid en engheid van geest, zal u mijn maaltijdcheques niet kunnen vervangen door kortingsbonnen van de Aldi. Wij gaan immers niet naar de Aldi  daar er daar te weinig parkeerplaats is omdat er daar altijd een Porsche Cayenne staat die twee plaatsen inneemt. Dus graag toch maaltijdcheques.

Nederige groeten,
uw onderdaan

PS: ik hoop u eens te ontmoeten tijdens de middagpauze en u zal er dan vast geen bezwaar tegen hebben dat ik één van uw boterhammen opeet

Ik wil eens een vlieg zijn op het moment dat...

Ik heb zonet een enquete ingevuld van een marktonderzoeksbureau. Ik kan je zeggen dat het zo ongeveer de meest ergerlijke enquete was die ik ooit ingevuld. Ze was heel lang en bevatte tal van vragen die eigenlijk naar mijn aanvoelen naast de bal schoten. Ik geef maar als vb het volgende: "hoe belangrijk vind je dat een buro goed is in kwalitatief onderzoek" met dan een 10-punten schaal gaande van heel belangrijk tot helemaal onbelangrijk. Sorry maar ik kan die vraag niet beantwoorden als algemeen statement. Als ik op zoek ben naar een kwali buro zal ik het belangrijk vinden. Als ik een kwanti buro zoek kan mij dit gestolen worden of dat buro al dan niet kwali doet. Ironie van het geheel was dat ik als beloning voor hun martelpraktijken 15% korting kreeg als bedrijf bij deelname aan hun eerstvolgende omnibus. Ik heb me heel hard moeten bedwingen maar nee uiteindelijk toch niet....

Ik zou dus graag eens een vlieg zijn op het moment dat er in een zaal met tal van, denk ik toch, verstandige mensen, één van de verstandige mensen het idee oppert om de business te gaan redden met het voeren van een enquete. Ik stel mij voor dat de andere verstandige mensen even met verstomming geslagen worden en zich de bedenking maken waarom zij niet op het geniale idee kwamen. Vervolgens treden ze het genie-voor-één-dag volmondig bij en worden de wildste plannen gesmeed, de omzet met een stijgende curve geillustreerd op de flipchart om vervolgens af te sluiten met een "we gaan dat doen" van het opperhoofd. En de vlieg, die vloog verder door het gat in de muur....